Η γέννηση του Ιησού: Η πρώτη Έλευση του Μεσσία

Σίγουρα, ένα από τα πιο θαυμαστά και εκπληκτικά γεγονότα που συνέβησαν στην ιστορία του ανθρώπινου γένους είναι η έλευση του Μεσσία του Ισραήλ (και Σωτήρα του κόσμου) ο οποίος ήρθε πάνω στον πλανήτη Γη με τη μορφή ενός αβοήθητου μωρού μίας διωκόμενης φυλής. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα κάτω. Ο Ιησούς ήταν ο Λόγος του Θεού μέσω του οποίου ο Δημιουργός Πατέρας Του δημιούργησε το σύμπαν (Ιωάν, 1:1-3, Γεν. 1:1, Κολοσσ. 1:16). Άφησε τη δόξα των ουράνιων τόπων όπου ζούσε μαζί με τον Δημιουργό για να γεννηθεί μέσα σε μία "σουκά" (καλύβα), η οποία επίσης χρησίμευε σαν σταύλος για ζώα. Αυτή η καλύβα πιθανόν να βρισκόταν δίπλα σε κάποια σπηλιά, όπου τα ζώα τρέφονταν το υπόλοιπο του χρόνου. Το "σπήλαιο" θα μπορούσε να ήταν μία αποθήκη τροφών για τα ζώα οι συνήθεις χριστουγεννιάτικες απεικονίσεις το παριστάνουν πολύ γραφικό.
Ο Ιησούς είχε μία εντυπωσιακή γενεαλογία, όπως πιστοποιείται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά. Ανάμεσα στους προγόνους του περιλαμβάνονται διάσημες φυσιογνωμίες όπως ο Αδάμ και ο Νώε (οι οποίοι φυσικά, είναι πρόγονοι όλων μας!). Ο Αβραάμ, φυσικά, είναι επίσης ένας πολύ σημαντικός πρόγονος του Ιησού, όπως και όλων των Εβραίων. Ο Ιησούς είχε επίσης βασιλική καταγωγή, έχοντας πρόγονό του τον Βασιλιά Δαβίδ. Επίσης ανάμεσα στις μητέρες του βρίσκονται και τρεις Εθνικές (μη-Εβραίες): η Ραχάβ, η Βηθσαβεέ και η Ρουθ. Ωστόσο, παρά τις φήμες για το αντίθετο, η μητέρα του δεν ήταν μία Καθολική κοπέλα ονομαζόμενη Μαρία, αλλά μία Εβραία κόρη που ονομαζόταν Μίριαμ.
Η Μίριαμ ήταν αρραβωνιασμένη με έναν δίκαιο, ευλαβή Ιουδαίο, τον Ιωσήφ, όταν "βρέθηκε να είναι έγκυος από το Άγιο Πνεύμα". Ο αρραβώνας για τους Εβραίους ήταν πολύ επίσημη κατάσταση και για να λυθεί απαιτούνταν ένα "γκετ", ένα έγγραφο διαζυγίου. Ωστόσο, στον αρραβώνα δεν υπήρχε η συγκατοίκηση και η σεξουαλική σχέση, όπως στο γάμο. Ο Ιωσήφ θα μπορούσε εύκολα να χωρίσει την Μίριαμ ή ακόμα και να την παραδώσει για λιθοβολισμό ως ένοχη πορνείας, γιατί αφού ο ίδιος δεν είχε σεξουαλική σχέση μαζί της, αυτό θα ήταν το μόνο που θα μπορούσει να υποθέσει. Αλλά επειδή ήταν δίκαιος και ελεήμων άνθρωπος του Θεού, αποφάσισε να την διώξει μυστικά, με άλλα λόγια να της δώσει ένα ήσυχο διαζύγιο (Ματθ. 1:18-19).
Σ' αυτό το σημείο όμως επενέβη ο Ύψιστος, και έστειλε τον άγγελό του στον Ιωσήφ. Όπως και μερικές από τις επισκέψεις που είναι καταγραμμένες στις Γραφές των Προφητών, η επίσκεψη του αγγέλου συνέβη στη διάρκεια ενός ονείρου. Ο άγγελος είπε στον Ιωσήφ, "μη φοβηθείς να πάρεις την Μίριαμ ως γυναίκα σου, γιατί αυτό το οποίο έχει γεννηθεί μέσα της προέρχεται από Πνεύμα Άγιο. Θα γεννήσει ένα γιο και θα τον ονομάσεις Γιεσούα [Ιησού], γιατί αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες του". Ο άγγελος που βέβαια μιλούσε στα Εβραϊκά στον Ιωσήφ, δεν του είπε για το όνομα του παιδιού "Ιησούς", γιατί αυτό δεν σημαίνει τίποτα στη γλώσσα αυτή, ενώ ο όρος "Γιεσούα" δεν είναι απλά ένα όνομα χωρίς σημασίαž το αντίθετο έχει τεράστια σημασία αν γνωρίζουμε την ετυμολογία του: προέρχεται από την αρχαιότερη λέξη "Γιαχ-οσούα" (το όνομα του Ιησού του Ναυή) η οποία είναι συνένωση του "Γιαχ" (σύντμηση του Γιαχ-βέ, του Ιερού Ονόματος του Θεού) και του "οσούα" που σημαίνει "σωτηρία". Έτσι "Γιεσούα" σημαίνει "ο Γιαχβέ είναι Σωτηρία" ή "Σωτηρία από τον Γιαχβέ". Ο ίδιος ο Ιησούς αργότερα επιβεβαίωσε αυτό, προσευχόμενος "Άγιε Πατέρα, φύλαξέ τους στο όνομά Σου, στο όνομα το οποίο μου έδωσες, ώστε να είναι ένα, όπως εμείς είμαστε ένα" (Ιωαν. 17:11). Λίγο πριν, στην ίδια προσευχή ο Ιησούς αναφέρει "Πατέρα δόξασέ με μαζί Σου με τη δόξα την οποία είχα μαζί Σου προτού γίνει ο κόσμος" (Ιωαν. 17:5)ž το αναφέρουμε αυτό επίσης για να καταλάβουμε πόσα ουράνια μεγαλεία ο Ιησούς άφησε για να γίνει άνθρωπος! Θα ήταν σαν ένας από μας τους ανθρώπους να αποφάσιζε να γίνει ένα ζωάκι. Όχι ούτε κι αυτό δεν μπορεί να περιγράψει επαρκώς το πόσα θυσίασε ο Υιός του Θεού για να γίνει άνθρωπος.
Συνεχίζοντας σχετικά με τη γέννηση, βλέπουμε ότι ο Ιωσήφ υπάκουσε στον άγγελο και δεν χώρισε τη Μύριαμ, αλλά την πήρε για γυναίκα του, τη νυμφεύθηκε, όπως ο άγγελος του είπε. "Και δεν εγνώριζε αυτήν ωσότου γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο, και τον ονόμασε Γιεσούα" (Ματθ. 1:25). Eδώ έχουμε έναν υπέροχο εβραϊκό ιδιωματισμό: στα εβραϊκά μπορείς να πεις ότι γνωρίζεις μαθηματικά ή κάποια επιστήμη ή κάποιο γεγονός αλλά όταν ένας άνδρας λέει ότι "γνώρισε μία γυναίκα" αυτό σημαίνει ότι είχε σεξουαλική σχέση μαζί της, όχι απλά ότι του είναι γνωστή ή φίλη. Αυτή η έκφραση υπήρχε από τα αρχαία βιβλικά χρόνια γι' αυτό και τη συναντάμε πρώτη φορά στη Γένεση (4:1) όπου μας λέει ότι "ο Αδάμ γνώρισε την Εύα τη γυναίκα του και συνέλαβε και γέννησε τον Κάϊν" αυτό μας δείχνει η πράξη αυτή πρέπει να οδηγεί σε μία βαθύτερη γνωριμία, σε μία αληθινή γνώση αγάπης του ενός από τον άλλο.

Γεγονότα γύρω από τη γέννηση του Μεσσία
Η Μίριαμ και ο Ιωσήφ ζούσαν στη Ναζαρέτ, μία πόλη της Γαλιλαίας, η οποία αποτελεί το βόρειο τμήμα της γης Ισραήλ. Ωστόσο, εξαιτίας μίας απογραφής που είχε διατάξει ο Καίσαρας Αύγουστος, οι άνθρωποι έπρεπε να επιστρέψουν στον τόπο καταγωγής τους. Έτσι, ο Ιωσήφ και η Μίριαμ αναχώρησαν για τη Βηθλεέμ, την πόλη του Δαβίδ, η οποία βρισκόταν νότια της Ιερουσαλήμ. Αυτή ήταν δύσκολο ταξίδι μιας και η Ναζαρέτ βρισκόταν στο βορειότερο άκρο του Ισραήλ και η Βηθλεέμ στο νοτιότερο άκρο, αν λάβει κανείς υπόψη του τις πρωτόγονες μεταφορές της εποχής, ιδιαίτερα των φτωχών, και επίσης το ότι η Μίριαμ ήταν έγκυος.
Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία: δεν υπήρχε σπίτι για να μείνουν στη Βηθλεέμ, και έτσι πέρασαν τη νύχτα σε ένα σταύλο. Ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, εβραϊκά Μπετ-Λεχέμ, που σημαίνει "Οίκος Άρτου". Δεν είναι περίεργο το ότι μερικά χρόνια αργότερα ο ίδιος διακήρυξε: "Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής". Εκεί στη Βηθλεέμ είχε γεννηθεί και ο βασιλιάς Δαβίδ. Ένα από τα κυριότερα επαγγέλματα στην περιοχή εκείνη ήταν η εκτροφή προβάτων και αρνιών, πολλά από τα οποία χρησιμοποιούνταν στις θυσίες που γίνονταν στο Ναό της Ιερουσαλήμ. Ας θυμηθούμε ποια αναγγελία έκανε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής για τον Ιησού: "Ιδού ο Αμνός [αρνί] του Θεού, ο οποίος σηκώνει τις αμαρτίες του κόσμου" (Ιωαν. 1:29). Ναι, ο Ιησούς ήξερε από πολύ μικρή ηλικία ότι είχε σταλεί σ' αυτόν τον κόσμο για να σηκώσει τις αμαρτίες του ως ο Αμνός της θυσίας. Και από αυτήν την άποψη επίσης, η γέννηση του στη Βηθλεέμ, όπου εκτρέφονταν αρνιά για θυσίες, δεν ήταν καθόλου τυχαία.
Ο προφήτης Μιχαϊας (5:1,2) προείπε ότι ο Μεσσίας θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ: "Αλλά, Βηθλεέμ της Εφραθά, αν και είσαι μικρή ανάμεσα στις χιλιάδες του Ιούδα, από σένα θα εξέλθει ηγέτης στον Ισραήλ, του οποίου οι έξοδοι έχουν διαταχθεί από τα αρχαία χρόνια, από την αιωνιότητα". Υπήρξαν δεκάδες άνθρωποι που ισχυρίστηκαν ότι ήταν Μεσσίες, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Πέρα από το γεγονός βέβαια ότι όλοι αυτοί πέθαναν και δεν ζουν πλέον, ενώ ο Ιησούς αναστήθηκε και ζει πάντοτε για να μεσιτεύει προς τον Θεό υπέρ των ακολούθων του.
Ο κόσμος καθορίζει τη χρονολόγηση βασισμένος πάνω στη γέννηση του Χριστού. Το ημερολόγιο φτιάχτηκε από τον Διονύσιο τον μικρό, έναν μοναχό του 6ου αιώνα μ.Χ. Ωστόσο, έκανε κάποιους λανθασμένους υπολογισμούς ως προς το πότε έλαβε χώρα η γέννηση του Ιησού. Η γενικά αποδεκτή από τους ιστορικούς χρονολογία είναι το 4 π.Χ.: αν και ηχεί παράξενα, ο Χριστός γεννήθηκε 4 χρόνια προ Χριστού! Κάποιοι λόγιοι που πιστεύουν ότι μπορεί η γέννηση να έλαβε χώρα ακόμα νωρίτερα, το 6 π.Χ.!
Οι βοσκοί φύλαγαν τα κοπάδια τους τη νύχτα που γεννήθηκε ο Ιησούς. Αυτό είναι συνηθισμένο για το Ισραήλ να γίνεται το φθινόπωρο, γιατί τότε είναι η περίοδος που γεννάνε τα πρόβατα, και πολλές φορές οι βοσκοί ξενυχτάνε για να τα βοηθήσουν στη γέννα. Σίγουρα, σε καμμία περίπτωση ο Ιησούς δεν μπορεί να γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου, γιατί κάνει τόσο κρύο που δεν μπορεί να μένουν τη νύχτα έξω ούτε τα πρόβατα αλλά ούτε και οι βοσκοί.
Όπως μας λένε τα Ευαγγέλια κάποιοι από αυτούς τους βοσκούς υπήρξαν οι πρώτοι που έμαθαν τα χαρμόσυνα νέα της γέννησης του Μεσσία, και μάλιστα τα έμαθαν από αγγέλους! Ένας άγγελος στάθηκε δίπλα τους, εκεί που φύλαγαν τα πρόβατα, και η δόξα του Κυρίου [Γιαχβέ] έλαμψε γύρω τους, όπως γινόταν στις εμπειρίες των Προφητών. Αυτή η δόξα, που αποκαλείται "Σεκινά" (από το ρήμα "Σακάν", εξ' ου και η ελληνική λέξη "Σκηνώ"=κάνω σκηνή), είναι η μεγαλειώδης λάμψη της παρουσίας του Θεού, η νεφέλη που οδηγούσε τους Ισραηλίτες, που ερχόταν και κατοικούσε στη Σκηνή του Μαρτυρίου, και που γέμισε το Ναό. Είναι μία παρουσία που μπορεί να γίνει αισθητή ή ακόμα και ορατή. Στην περίπτωση του Μεσσία Ιησού, η "Σεκινά" δεν έχει μόνο ετυμολογική σχέση με τη "σκηνή", αλλά και πνευματική, όπως μας λέει ο Ιωάννης: "Και ο Λόγος [η Σεκινά, η εκδήλωση του Θεού] έγινε σάρκα [άνθρωπος], και σκήνωσε [έκανε τη σκηνή του] ανάμεσά μας, και είδαμε τη δόξα του, δόξα του μονογενή από τον Πατέρα, πλήρης χάρης και αλήθειας" (Ιωαν. 1:14).
Η σκήνωση του Λόγου/Σεκινά έχει επίσης σχέση με την ημερομηνία της γέννησής Του. Ο Ιησούς πρέπει να γεννήθηκε περί τα μέση ή τέλη Σεπτεμβρίου, τότε που είναι η οκταήμερη "Εορτή των Σκηνών" [Σκηνοπηγίας], που ο Εβραϊκός λαός κατοικεί σε σκηνές (καλύβες πρόχειρα φτιαγμένες από κλαδιά] σε ανάμνηση των σαράντα χρόνων που κατοίκησε σε σκηνές στην έρημο.
Το ότι η γέννηση έλαβε χώρα περί τα τέλη Σεπτεμβρίου μπορεί να συναχθεί εύκολα από τα εξής: στο Λουκάς 1:5 λέει πως όταν ο ιερέας Ζαχαρίας, της ιερατικής τάξης του Αβιά, υπηρετούσε στο Ναό, του εμφανίστηκε ο άγγελος Γαβριήλ και του ανήγγειλε ότι η γυναίκα του θα συλλάβει γιο, τον Ιωάννη. Σύμφωνα με το Α΄ Χρονικών 24:10, ξέρουμε ότι η τάξη του Αβιά ιεράτευε περί τα μέσα Ιουνίου. Έτσι, αφού η σύλληψη του Ιωάννη έγινε αμέσως μετά την ιερατεία του Ζαχαρία, δηλ. περί τα τέλη Ιουνίου, η γέννησή του θα έλαβε χώρα, 280 μέρες αργότερα, περί τα τέλη Μαρτίου. Ο Ιησούς είχε συλληφθεί στην κοιλιά της Μίριαμ από το Άγιο Πνεύμα έξη μήνες (Λουκάς 1:35) μετά τον Ιωάννη. Οπότε λογικά καταλήγουμε ότι γεννήθηκε έξη μήνες μετά τα τέλη Μαρτίου, πράγμα που μας φέρνει στα τέλη Σεπτεμβρίου, στην "Εορτή των Σκηνών".
Το σίγουρο είναι πως σε καμία περίπτωση δεν γεννήθηκε Δεκέμβριο, αλλά η 25η Δεκεμβρίου καθορίστηκε από τον ειδωλολάτρη (αρχιερέα του Ήλιου) Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, γιατί εκείνη την ημέρα γιορταζόταν η "γέννηση του Θεού-Ήλιου" (στις 23 Δεκεμβρίου γίνεται η είσοδος του Ήλιου στο χειμερινό ηλιοστάσιο). Η χριστιανική Εκκλησία, που τότε (αρχές 4ου αιώνα) είχε πλήρως αποκοπεί από τις εβραϊκές της ρίζες δέχτηκε με προθυμία την γιορτή του Θεού-Ήλιου σαν μέρα ανάμνησης της γέννησης του Χριστού!
Ο μήνας Δεκέμβριος τη μόνη σχέση που μπορεί να έχει με τον Χριστό είναι το ότι τότε περί τα τέλη Δεκεμβρίου (9 μήνες πριν τα τέλη Σεπτεμβρίου) πρέπει να έλαβε χώρα η υπερφυσική του σύλληψη μέσα στην παρθένο Μίριαμ. Αυτό το θαυμαστό γεγονός συμπίπτει πάλι, και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, με μίαν άλλη εβραϊκή γιορτή που καθιερώθηκε τους μετα-βιβλικούς χρόνους της εποχής των Μακκαβαίων: την "Εορτή των Φώτων" ή όπως είναι γνωστή στα εβραϊκά "Χανουκά". Ο Ιωάννης υπαινίσσεται αυτό το γεγονός όταν λέει ότι ο Ιησούς είναι το "Φως που ήρθε στον κόσμο" (1:9-11). Η γιορτή των "Φώτων" αυτή κρατάει οκτώ ημέρες και πέφτει γύρω στο δεύτερο ή τρίτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, όπου κάθε μέρα ανάβεται και μία λυχνία από τις οκτώ συνολικά, σε ανάμνηση του θαύματος του λαδιού που άναβε επί οχτώ ημέρες τη Λυχνία του Ναού.

Ο νεογέννητος Ιησούς στο Ναό ...
Την 8η ημέρα από τη γέννησή του ο Μεσσίας Ιησούς εισήλθε στη Διαθήκη του Αβραάμ, κάνοντας περιτομή, ταυτιζόμενος έτσι με τον λαό του Ισραήλ (Λουκάς 2:21, Γένεση 17:9-4). Βλέπουμε πως από την αρχή της ζωής του, από βρέφος, ο Ιησούς τηρούσε τον Μωσαϊκό Νόμο! Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση την ημέρα της περιτομής δινόταν και το όνομα στο αγόρι, πράγμα που κάνουν μέχρι σήμερα οι Εβραίοι.
Επίσης, σύμφωνα με το Νόμο που αποκάλυψε ο Θεός στον Μωυσή, μία γυναίκα πρέπει να μείνει τελετουργικά ακάθαρτη επί 40 μέρες μετά τη γέννα, και μετά να προσέλθει στο Ναό και να δώσει θυσία (Λευιτικό 12:4). Έτσι και η Μίριαμ ως πιστή Εβραία προσήλθε μαζί με τον Ιωσήφ και το βρέφος Ιησού για να προσφέρει θυσία ένα αρνί. Ο Νόμος πρόβλεπε για τους φτωχούς ότι μπορούσαν να προσφέρουν ένα ζεύγος περιστεριών, αν δεν μπορούσαν να αγοράσουν αρνί (Αριθμοί 12:6, Λουκάς 2:22-24). Ενώ ήταν στο Ναό, ένας ευσεβής γέροντας, ο Σίμων [ή Συμεών], στον οποίο το Πνεύμα το Άγιο είχε αποκαλύψει ότι δεν θα πεθάνει προτού δει τον Μεσσία, είδε το βρέφος Γιεσούα, και το πήρε στα χέρια του ευλογώντας τον Θεό: "Τώρα Δέσποτα, απόλυσε τον δούλο Σου με ειρήνη, γιατί τα μάτια μου είδαν τη Σωτηρία (εβρ. Γιεσουά), την οποία ετοίμασες μπροστά σ' όλους τους λαούς, ένα φως για φωτισμό των Εθνικών, και για δόξα του λαού Σου, του Ισραήλ" (Λουκάς 2:29-32, Ησαϊας 49:6). Μετά ο Συμεών ευλόγησε τον Ιωσήφ και τη Μαρία, στην οποία και προφήτεψε: "Ιδού, αυτό το παιδί θα είναι για πτώση και για ύψωση πολλών στο λαό Ισραήλ και για σημείο αντιλεγόμενο. Και σε σένα την ψυχή σου θα διαπεράσει ρομφαία, για να αποκαλυφθούν οι σκέψεις πολλών καρδιών" (29:34-35).
Επίσης η Άννα, μία προφήτισσα, 84 χρονών, που προσευχόταν μέρα και νύχτα στο Ναό και νήστευε, είχε αποκάλυψη ότι το βρέφος εκείνο ήταν ο Μεσσίας ο αναμενόμενος από τον λαό Ισραήλ, και το ανήγγειλε σε όλους όσους περίμεναν την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ.
Άλλα υπερφυσικά γεγονότα επίσης έλαβαν χώρα κατά τους πρώτους μήνες του βρέφους Ιησού. Κάποιοι "Μάγοι" έφτασαν στην Ιερουσαλήμ ρωτώντας, "Που είναι ο γεννηθείς Βασιλεύς των Ιουδαίων; Γιατί είδαμε το αστέρι του στην ανατολή και ήλθαμε να Τον προσκυνήσουμε" (Ματθαίος 2:1-2). Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για το ποιοι μπορεί να ήταν αυτοί οι "Μάγοι". Ως γνωστόν "Μάγκι" ονομάζονταν οι σοφοί-αστρολόγοι των Περσών, που ανήκαν στη μονοθεϊστική θρησκεία του Ζωροαστρισμού, και των οποίων οι ιερές Γραφές περιείχαν στοιχεία από την Πεντάτευχο του Μωυσή, καθώς και από τον Βαλαάμ, από τον οποίο θα ήξεραν την προφητεία του για το άστρο της βασιλείας του Ισραήλ (Αριθμοί 24:17): "Θα ανατείλει άστρο από τον Ιακώβ, και θα αναστηθεί σκήπτρο από τον Ισραήλ ...". Εξάλλου, από τη Βαβυλώνεια αιχμαλωσία πολλοί Ισραηλίτες είχαν μεταφερθεί ως δούλοι στις περιοχές της μετέπειτα Περσικής Αυτοκρατορίας. Όπως βλέπουμε και από τα βιβλία του Δανιήλ, της Εσθήρ, και του Τωβίτ, η μονοθεϊστική Εβραϊκή πίστη είχε γίνει πολύ γνωστή στους Πέρσες, άρα και οι βασικές προφητείες για τον Μεσσία, τον απόγονο του βασιλιά Δαβίδ, και η προσμονή του από τον λαό Ισραήλ, θα ήταν πολύ γνωστά στους Πέρσες σοφούς/μάγους που ήταν ιδιαίτερα κατατοπισμένοι στα θρησκευτικά πράγματα.
Οι Μάγοι ως ασχολούμενοι με την αστρονομία, θα παρατηρούσαν τα "σημεία" των ουρανών και έτσι θα είδαν το υπερφυσικό σημείο/αστέρι του βασιλιά Μεσσία, ίσως το γνωστό εξάγωνο αστέρι του Δαβίδ. Πολλές επιστημονικές θεωρίες έχουν διατυπωθεί σχετικά με το τι ήταν αυτό το αστέρι, και οι περισσότερες μιλάνε για σύνοδο (ευθυγράμμιση) πλανητών που συνέβη κατά την εποχή που γεννήθηκε ο Ιησούς. Ωστόσο, οι Μάγοι μίλησαν για ένα αστέρι, και μάλιστα που μετακινείτο με τέτοιο τρόπο ώστε να τους οδηγήσει σε όλο το μακρινό δρόμο τους, από την Περσία μέχρι το Ισραήλ, ταξίδι που θα κράτησε μήνες και το πιο θαυμαστό είναι ότι το αστέρι εκείνο τελικά πήγε και στάθηκε πάνω από το σπίτι όπου έμενε το βρέφος Ιησούς και οι γονείς του (Ματθ. 2:9). Αυτό δείχνει πως ήταν ένα υπερφυσικό γεγονός, ένα υπερφυσικό φως που είχε οδηγήσει τους Μάγους, και όχι κάποιο αστρονομικό φαινόμενο. Και φυσικά, αντίθετα με τις συνηθισμένες Χριστουγεννιάτικες παραστάσεις, οι Μάγοι δεν έφθασαν τη μέρα της γέννησης του Χριστού, αλλά μετά από μήνες εφόσον από την ημέρα που είδαν το άστρο μέχρι να φτάσουν προηγήθηκε μεγάλο ταξίδι, και ο Ιησούς ήταν σε ένα σπίτι, και όχι νεογέννητος σε φάτνη (Ματθ. 2:11).
Ο Ηρώδης ήταν βασιλιάς στο Ισραήλ την εποχή που γεννήθηκε ο Μεσσίας. Ήταν μία πραγματικά τερατώδης προσωπικότητα, που προστάτευε ζηλόφθονα το θρόνο του σκοτώνοντας οποιονδήποτε υποψιαζόταν ως απειλή, περιλαμβανόμενων και των περισσότερων από τα συγγενικά πρόσωπα της γυναίκας του. Ο Ηρώδης δεν ήταν Εβραίος, αλλά Ιδουμαίος, καταγόμενος από τη γη της Εδώμ, η οποία είχε δια της βίας μεταστραφεί στη θρησκεία του Ισραήλ κατά τη διάρκεια της δυναστείας τωμ Ασμοναίων, τον 2ο αι. π.Χ. Ωστόσο, ο Ηρώδης έκανε πολλά κοινωφελή έργα στην Ιερουσαλήμ και επίσης επισκεύασε το Ναό και τον επέκτεινε χτίζοντας πολλά νέα οικοδομήματα γύρω του. Αυτό το έκανε για να κερδίσει την εύνοια των Εβραίων υπηκόων του, αν και οι ωμότητές του τον είχαν καταστήσει πολύ απεχθή, και η εξουσία του εξασφαλιζόταν μόνο με τη βοήθεια των Ρωμαίων.
Ο Ηρώδης ζήτησε από τους Μάγους να επιστρέψουν και να τον ενημερώσουν για το που είχε γεννηθεί ο Μεσσίας, έτσι ώστε να τον εξολοθρεύσει. Ωστόσο, εκείνοι προειδοποιημένοι από ένα θεϊκό όνειρο να μην επιστρέψουν σ' αυτόν, αναχώρησαν από άλλη οδό για την Ανατολή.

"Από την Αίγυπτο Κάλεσα τον Υιό Μου"
Αφού αναχώρησαν οι Μάγοι, ένας άγγελος εμφανίστηκε ξανά στον ύπνο του Ιωσήφ, προειδοποιώντας τον "να σηκωθεί και να πάρει μζαί του τη μητέρα και το παιδί και να πάει στην Αίγυπτο, και να μείνει εκεί, γιατί ο Ηρώδης θέλει να σκοτώσει το παιδί". Και ο Ιωσήφ υπάκουσε στην εντολή και πήγε στην Αίγυπτο όπου έμεινε ένα μικρό χρονικό διάστημα ωσότου πάλι σε όνειρο ειδοποιήθηκε "ότι πέθαναν εκείνοι που ζητούσαν την ζωή του παιδιού" και μπορούσε να γυρίσει πίσω στο Ισραήλ.
Το εδάφιο Ωσηέ 11:1 "Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό Μου" το εφαρμόζει ο Ματθαίος στην έξοδο του Ιησού από την Αίγυπτο. Στον Ωσηέ είναι ξεκάθαρο ότι ο Θεός αναφέρεται στο λαό Ισραήλ όταν τον έβγαλε μέσω του Μωυσή από την Αίγυπτοž αυτή είναι η κυριολεκτική σημασία του εδαφίου αυτού, ωστόσο στην Εβραϊκή Παράδοση υπάρχουν τέσσερα επίπεδα ερμηνείας των Γραφών. Μετά το "Π'σατ" που είναι το κυριολεκτικό επίπεδο, υπάρχει το "Ρέμεζ" που είναι η αλληγορία, ο υπαινιγμός του εδαφίου για κάτι άλλο, και στην προκειμένη περίπτωση "ο Υιός Μου" είναι ο λαός Ισραήλ στο κυριολεκτικό επίπεδο, και ο Μεσσίας στο αλληγορικό.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους οι έννοιες του Ισραήλ και του Μεσσία είναι συνώνυμες. Το Ησαϊας 49:3 ξεκάθαρα ταυτίζει τον "Δούλο" του Θεού με τον λαό Ισραήλ, ενώ το 49:5-6 μιλώντας πάλι για τον ίδιο "Δούλο" τον ταυτίζει με έναν άνθρωπο ο οποίος "θα ανορθώσει τις φυλές του Ιακώβ, και θα επαναφέρει το υπόλοιπο του Ισραήλ, θα δοθεί ως φως στους Εθνικούς" πρόκειται για μία προφανή αναφορά στον Μεσσία, όπως και όλο το κεφάλαιο 53 που μιλάει για τον πάσχοντα δούλοž ωστόσο και αυτό σύμφωνα με την ραββινική παράδοση μπορεί να δηλώνει ταυτόχρονα και τον Μεσσία και τον λαό Ισραήλ ο οποίος υποφέρει εξαιτίας (ή υπέρ) των αμαρτιών των εθνών. Η σχέση μεταξύ Ισραήλ και Ιησού είναι πολύ πιο στενή απ' ότι ένας αντι-σημίτης θα ήθελε να φαντάζεται!
Η τραγική εικόνα της σφαγής των Εβραίων νηπίων από τον Ηρώδη, σε μία προσπάθεια να εξολοθρευτεί ο νεογέννητος Μεσσίας, μας θυμίζει τη σφαγή των αρσενικών νεογέννητων των Εβραίων, από την οποία επέζησε ο μεταγενέστερος σωτήρας του λαού, ο Μωυσής, ένας τύπος του Ιησού Χριστού.

Ο Σκοπός της Γέννησης του Μεσσία
Μία μέρα διάβασα στην εφημερίδα μία παράξενη ιστορία: σ' ένα εστιατόριο κάποιες γυναίκες γιόρταζαν τα γενέθλια ενός παιδιού. Κάποιος ρώτησε ποιο ήταν το παιδί που γιόρταζε, και μία από τις γυναίκες του απάντησε ότι ήταν το δικό της παιδί, ηλικίας ενός έτους ωστόσο, του είπε η μητέρα, επειδή ήταν πολύ μικρό για να καταλάβει τη γιορτή, το είχαν αφήσει στο σπίτι με την μπέϊμπι-σίττερ (!) Αν και ιστορία αυτή φαίνεται αστεία, ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού όπως γίνεται στους σύγχρονους "χριστιανικούς" λαούς δεν διαφέρει καθόλου. Αυτός του οποίου είναι η ημέρα γέννησης Ύαν και η 25η Δεκεμβρίου δεν είναι η μέρα που γεννήθηκεΎ δεν προσκαλείται στα γενέθλιά του! Ο Χριστός αφήνεται απέξω λόγω του έντονου παγανιστικού συμβολισμού και του υλιστικού/καταναλωτικού πνεύματος που κυριαρχεί. Είναι μία μέρα για γλέντια, συμπόσια, και ανταλλαγή δώρων, αλλά ο Μεσσίας δεν αναφέρεται πουθενά και το τραγικότερο είναι πως ακόμα και οι λίγοι θρησκευόμενοι Χριστιανοί που Τον θυμούνται, ενοχλούνται από την εβραϊκή καταγωγή του και μεσσιανική αποστολή του, και δεν αναφέρουν τίποτα για το ότι ο Ιησούς είναι ο από τους Εβραίους προφήτες αναγγελμένος Βασιλιάς του Ισραήλ.
Δεν έχει τόση σημασία το ποια μέρα γεννήθηκε ο Ιησούς, ή αν ακόμα γιορτάζει κανείς τα γενέθλιά Του Ύ οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων ποτέ δεν αναφέρουν τέτοια γιορτή ωστόσο αυτό που έχει σημασία είναι να πιστέψουμε σ' Αυτόν που ήρθε στη γη, με τον σκοπό να λυτρώσει το πεσμένο ανθρώπινο γένος. Το καλύτερο "δώρο" που ο καθένας μας θα μπορούσε να δεχτεί είναι το να δεχτεί τον Ιησού στην καρδιά του, να αγαπήσει Εκείνον που ήρθε για να θυσιαστεί στη θέση του. Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για σας; τα δώρα ή η παρουσία του Μεσσία; Αυτό μπορεί να είναι μία άδικη ερώτηση για ένα παιδί, αλλά καθώς μεγαλώνουμε, βλέπουμε ότι το να έχουμε κάποιον δίπλα μας που να μας αγαπάει και να μπορούμε και εμείς να τον αγαπάμε, είναι πολύ πιο σημαντικό από κάθε δώρο και διασκέδαση.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολύ πιο σημαντικό γεγονός από τη γέννηση του Ιησού υπήρξε ο θάνατός του. Δοκίμασε τον θάνατο για χάρη μας, έτσι ώστε να πάρουμε τη ζωή, και μάλιστα αιώνια. Έχεις εμπιστευτεί σ' Αυτόν για τη σωτηρία σου; Τον ακολουθείς ως Μεσσία Βασιλιά; Έχεις δώσει τη ζωή σου σ' Αυτόν;

Rick Aharon Chaimberlain
(Petah Tikvah – Οct/Nov. 1999)